Filmy obraz, pieniądz

Wytrawny oszust Roy Courtnay (Ian McKellen) postanawia uwieść wartą miliony i niedawno owdowiałą Betty McLeish (Helen Mirren). Od ich pierwszego spotkania Roy stosuje wypróbowane sztuczki, a Betty zdaje się być nim zauroczona. Ich relacja szybko jednak przekształca się w grę w kotka i myszkę.Legendarni aktorzy Helen Mirren (Oscar – Królowa) i dwukrotnie nominowany do Nagrody Akademii Ian McKellen (Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia) po raz pierwszy spotykają się na dużym ekranie, aby wystąpić w inteligentnym i trzymającym w napięciu thrillerze o ludzkich sekretach. Scenariusz obrazu powstał na podstawie powieści Nicholasa Searle’a pt. "Dobry kłamca".

O czym jest ten film? Odgadywanie przez widza fabuły to (jak zwykle u Lyncha) jeden z elementów scenariusza, a zarazem świetna rozrywka. Nieudana próba zabójstwa kończy się tragicznym wypadkiem samochodowym. Niedoszła ofiara Rita (Laura Elena Herring) znajduje schronienie u dziewczyny z prowincji - Betty Elms (Naomi Watts), która przyjechała do Hollywood szukać szczęścia. Rita cierpi na amnezję powypadkową, więc razem postanawiają dowiedzieć się kim jest. Szukają w porannych gazetach informacji o wypadku i ewentualnych ofiarach. Rita jednak nie chce iść na policję. To początek filmu, ale niekoniecznie początek historii...

Poeta Dan zakochuje się w studentce sztuki, którą pociąga jego "luzacki" styl bycia, oraz miłość do heroiny, którą zdrobniale nazywa Candy, tak samo jak brzmi imię dziewczyny. Tak bardzo jak płomienne jest między młodymi uczucie tak wielki jest pociąg do narkotyków. Prowadzi to do nieuniknionego spotkania z brutalną rzeczywistością. Ich związek zmienia się od niezwykłego zauroczenia, przez namiętną miłość, aż do samodestrukcji i szaleństwa.

Ewa jest wesołą nastolatką. Kiedy jej ojciec musi jechać na rok do Chin, dziewczyna zostaje oddana pod opiekę państwa Szymbartów. Jednak pani domu tyranizuje domowników i gościa do tego stopnia, że Ewa ucieka. Szczęśliwie znajduje schronienie w domu malarza Jerzego Zawidzkiego i jego matki.

Pracownik muzeum, Stanisław Maria Rechowicz, oskarżony niesłusznie o przywłaszczenie sobie obrazu, ukrywa się w… damskiej sukience. Podejmuje pracę jako gosposia. Szybko zmienia kolejnych chlebodawców. U pana „profesora” zajmuje się skupowaniem cukru do produkcji bimbru. Pracę u nowobogackich traci, gdy staje w obronie swej napastowanej żony.

Dwie diametralnie różne kobiety poznają się w szkole swych dzieci i zaprzyjaźniają. Gdy pewnego dnia ekscentryczna Emily nie odbiera syna, opiekująca się nim łatwowierna Stephanie postanawia zrobić wszystko, by odnaleźć zaginioną.

Lato 1980 roku. Lekarka Barbara zostaje wysłana z Berlina do małego wiejskiego szpitala, gdzieś na północnych peryferiach wschodnich Niemiec. To kara za to, że próbowała wyjechać do RFN, gdzie czeka na nią jej kochanek Jorg. Mężczyzna planuje ucieczkę Barbary, ale zanim uda się ją zorganizować musi ona odnaleźć się w zupełnie nowych warunkach. Pełniąc obowiązki dziecięcego chirurga jest skrupulatna i pełna troski o pacjentów, jednak swoich kolegów z pracy traktuje z dystansem. Barbara wie, że ten szpital to tylko chwilowy przystanek a jej przyszłość jest zupełnie gdzie indziej. Spokoju nie daje jej tylko Andre kierujący placówką. Od początku obdarza ją zaufaniem, dba by czuła się jak najlepiej w nowym miejscu i często się do niej uśmiecha. Kiedy kryje ją w sprawie Sary, młodej dziewczyny, która uciekła z domu, Barbara zaczyna się zastanawiać, czy przypadkiem Andre nie jest współpracownikiem Stasi? A może po prostu się zakochał? Im bliżej dnia planowanej ucieczki na zachód tym większe obawy zaczyna mieć Barbara. Czuje, że traci kontrolę. Nad sobą, nad planami, nad miłością...

Karierowicz z Pułtuska marzy tylko o jednym – o władzy. Pewnego dnia dostaje nominację na „eksponowane stanowisko” w stolicy. Ma być gospodarzem domu w jednym z bloków na Ursynowie. Mieszkańców zniechęca do siebie już podczas przeprowadzki, która obfituje w niespodzianki i konflikty. Okazuje się, że operator dźwigu Zbigniew Kotek i lekarz Zygmunt Kołek otrzymali przydział na to samo mieszkanie. Jedynym wyjściem jest przedzielenie lokalu na pół. Ubecy mają założyć podsłuch u opozycjonisty prof. Dąb-Rozwadowskiego, ale pluskwa trafia do innego lokatora. Tajniacy podsłuchują nauczycielkę flirtującą z zapalonym myśliwym, docentem Furmanem. Ten opowiada jej o wyczynach na polowaniu. Nic dziwnego, że UB uznaje profesora za groźnego terrorystę. Najbardziej niezadowolonym z przydziału M jest weteran praskich podwórek, wielbiciel wódki i gołębi, Józef Balcerek. Robi wszystko, by pozostać wśród kumpli. Ale i jego opór zostaje złamany przez władzę. Gospodarz domu z finezją zatruwa życie lokatorom. Wydaje zarządzenia, orzeka w kwestiach spornych, nie waha się inwigilować życia sąsiadów. W końcu mieszkańcy tworzą tajną opozycję i zaczynają bojkotować rządy Anioła.

"To miasto jest moje.", ale jego posiadanie staje się coraz droższe dla wytrawnego londyńskiego gangstera Lenny'ego Cole'a (Tom Wilkinson). Bogata zagraniczna mafia wkracza do gry przeprowadzając szemraną transakcję sprzedaży przybrzeżnych terenów. Drobny złodziejaszek (Gerard Butler) i jego ekipa myślą, żeby działać na dwa fronty, na większą skalę. Dodajcie do tego twardą jak lód księgową (Thandie Newton), solistów rockowych, którzy po trupach chcą zwiększyć sprzedaż i zostać muzycznymi szychami (Jeremy Piven i Ludacris), zaginiony obraz i szaloną plątaninę kasy i mięśni.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".